systeemdenken

Systeemdenken gaat niet over dingen maar over het gedrag van de dingen. De vraag is niet “wat is dit?” maar “wat doet dit?” en “wat kan dit doen?”. Omdat talloze systemen in de levende, sociale en technologische wereld op deze manier kunnen worden begrepen, doorbreekt systeemdenken voortdurend de grens tussen de traditionele disciplines. De concepten die systeemdenkers ontwikkelen, vormen dus een metadisciplinaire taal die leidt tot een beter verstaan en veranderen/besturen van de wereld. (bron: http://www.asc-cybernetics.org/foundations/definitions.htm)

Een auto, met gevulde benzinetank en motor is geen systeem. Hij wordt een systeem op het ogenblik dat het contact wordt gelegd tussen de benzine en de motor. Zonder motor is de auto niets, zonder auto is de motor niets. Alleen samen zijn ze een systeem dat vervolgens een bepaald gedrag kan stellen. Dit gedrag onderzoeken is waar systeemdenken over gaat om op basis van die ervaringen systemen te ontwerpen en te besturen die veerkrachtig gedrag vertonen en kunnen omgaan met de complexiteit van de omgeving.

Het project Switch 2 systeemdenken streeft – en staat met dit streven niet alleen – naar het toevoegen van een nieuwe bril aan de manier van kijken naar gebeurtenissen en fenomenen. Een systemische bril naast de analytische, de logische, de filosofische- en zo voort, een basisvaardigheid zoals lezen en rekenen. De werkelijke hefboom ligt in een paradigmashift, van lineair denken naar circulair denken, van reductionnistisch naar holistisch, een vaardigheid die in ons onderwijs nog te ontwikkelen is.

25 april 2013 organiseerde de Vlaamse Overheid, departement Leefmilieu Natuur en Educatie een studiedag over het onderwerp in het provinciehuis in Leuven. Via deze link kan je Philippe Vandenbroeck over systeemdenken horen vertellen.